Voor een ongeduldig meisje als Kortjakje was het een lastige boodschap. Zij houdt niet zo van wachten. En juist daarmee moet het allemaal beginnen…
Hemelvaart
De preek ging afgelopen zondag over Hemelvaart. Een ‘feest’ dat vaak niet zo hoog wordt aangeslagen. Soms voelen we ons er wat ongemakkelijk bij. Misschien komt dat omdat God niet, zoals bij de andere christelijke feesten, iets aan ons geeft maar meer iets van ons vraagt?
Actie
We lazen Handelingen 1:1-14. Ik heb altijd gedacht dat het Bijbelboek Handelingen ging over hándelingen – actie! Van Jeruzalem, Judea, Samaria tot de einden van de wereld – actie! Jezus’ leerlingen trekken het land en de wijde wereld in – actie! Jacobus, Petrus, Johannes, Paulus, Barnabas, Silas en vele anderen – actie!
Wacht
Maar de spreker wees erop dat de Here Jezus in de eerste plaats als order geeft om te wachten. ‘Ga niet weg uit Jeruzalem, maar blijf daar wachten op wat de Vader heeft beloofd, waarover jullie van Mij hebben gehoord’ (Handelingen 1:4). Wachten dus. Op God. Op de Geest. Je kunt wel van alles willen en tot actie willen overgaan, maar laat God eerst tot je hart spreken, zei de spreker.
… en dan pas: ga
Waar is jouw Jeruzalem? In je hart. Laat God eerst tot je hart spreken. Ik verlang ernaar iets van Gods recht, vrede en blijdschap te verspreiden. Maar eerst zegt Hij: “wacht. Eerst wil ik tot jouw hart spreken. Ik vind jou Mijn geliefde kind”. Wij hebben het nodig eerst te horen wat Hij tegen ons zegt. Pas daarna kunnen we gaan. Om te getuigen van Hem die tot ons hart gesproken heeft. Want dat is wat Hij van ons vraagt.
Blessings,
Kortjakje