Kortjakje hield er vroeger wel van – en stiekem nu ze al wat groter is ook nog – bellenblazen! Eventjes dacht zij afgelopen zondag dat ook Jezus dit gedaan heeft. Maar het bleek om iets anders te gaan…
Alles voorbij?
We lazen afgelopen zondag Johannes 20:19-23. In een paar verzen schuilt een woeste, ruige, onrustige wereld, zei de spreker van die ochtend. De discipelen van Jezus zaten in de puree. Het lichaam van hun Meester was weg! Dat Maria hen vertelt dat zij Hem die ochtend heeft gezien, kon hen nog niet overtuigen. Zij leefden met het nare beeld van enkele dagen eerder. Jezus was afgeranseld en aan een kruis in grote pijn vermoord. Alles is voorbij! Ze staan er alleen voor. Bang voor de religieuze en wereldse overheden verbergen zij zich. De deuren op slot.
Verrassing
Maar dan stapt Jezus daar binnen. Dichte deuren of niet! Hij is daar ineens en groet hen met de vredegroet. De evangelieschrijver heeft weinig woorden nodig. Alles lijkt heel rap te gaan. Jezus laat zijn lichaam zien. Hetzelfde lichaam dat de discipelen enkele dagen eerder hadden zien dood gaan.
En dan blaast Jezus over de discipelen. Alleen bij de schepping van de mens lezen we zoiets ook. God blaast en er is leven in de mens. Jezus blaast nu ook, en geeft zijn leerlingen volmacht om zonden te vergeven, en zendt hen uit. Zij moeten de wereld in.
Bonzende harten
Wat zal deze opdracht een indruk hebben gemaakt op de discipelen. Hun harten zullen hebben gebonsd. En die woorden van Jezus gelden ook voor ons, hier: “Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit”. Dit is werkelijk heel groots.
Nou, toen dit werd gezegd, begon mijn hartje ook wel even te bonzen. Word ik ook uitgezonden? Waarheen dan? En dat lijkt me erg spannend, best wel een beetje eng.
Is je deur nog op slot?
De spreker zei dat wij vaak heel druk zijn met ons eigen leventje. Onze baan, ons huis, al onze spullen. En er is zoveel verwarring in de wereld. Waar vind ik vastigheid? Je zoekt naar wat God je kan geven. En intussen houd je je deur – net als die discipelen in het Bijbelgedeelte – angstvallig op slot.
Dan voelt het wel dwaas om de wereld in te gaan, waar Jezus toe oproept. Ja, dat dacht ik nou net ook! Ik wil God best betrekken bij alles waar ik mee bezig ben. Ik leef wel met Hem, hoor. Maar het moet niet te spannend worden. De deur houd ik toch verder graag op slot.
Vrede
De spreker legde uit dat de oproep van Jezus voor de discipelen betekende dat ze beginnen moesten in Jeruzalem. De stad waar zij op dat moment al waren. Het gaat Jezus er niet om dat je ineens een wereldreiziger moet worden. Het gaat Hem erom dat je je deur van slot durft te doen om zijn Geest binnen te laten. Durf ik dat? Mag de heilige Geest in mij wonen en mij leiden? Misschien wel naar iets nieuws leiden?
Zending dichtbij
En toen moest ik opeens denken aan de oproep die aan het begin van de dienst nogal luid en duidelijk geklonken had: bij de tienerclubs komen ze leiding tekort! Wie wil met tieners optrekken en samen met hen meer over God ontdekken? Vooral vrouwen zijn er blijkbaar nog maar weinig in de tienerleiding. Misschien willen ze jou er bij hebben?
Blessings,
Kortjakje
P.S. Link naar preek.