Het moet natuurlijk geen gewoonte worden. Anders zeggen we Kortjakje de wacht aan. Maar voor deze keer accepteren we het nog maar een keer dat zij twee preken in één blog probeert te proppen. Dat is natuurlijk onverantwoord. Want hoe kun je nou twee keer ongeveer een half uur in circa 400 woorden tot z’n recht laten komen?
Reuzen en sprinkhanen
De preek van 25 september ging over reuzen en sprinkhanen. Je kunt daarover lezen in Numeri 13 en 14 (we lazen tot en met vers 3a). Wat mij er vooral van is bijgebleven is het woordje ‘maar’ in vers 28. Op die manier hoor je wel vaker mensen praten. Eerst klinkt het nog wel positief, en (of: maar) dan volgt het woordje ‘maar’. En dan komt er soms een heel verhaal waardoor je het positieve helemaal vergeet. Soms is dat wel begrijpelijk, maar vaak zou het ook fijn zijn als we het positieve niet vergeten. In het geval van de twaalf mannen die het beloofde land verkennen, blijkt uit het woordje ‘maar’ vooral dat zij geen rekening hielden met de God met Wie het volk op weg was. Zou Hij geen uitkomst kunnen bieden?!
Niet Gods bedoeling
Daarbij komt, dat het eigenlijk Gods bedoeling niet was dat er überhaupt mensen op pad werden gestuurd om te onderzoeken of en zo ja, hoe het volk Israël het land Kanaän zou kunnen innemen. Dit lees je in Deuteronomium 1:21-23. Misschien moeten ook wij vaak eerder bedenken wat God ergens van zou kunnen vinden. Vóórdat we onze eigen ideeën erop los laten!
Yom Kippoer
De eerste zondag van oktober viel in de zogenaamd ‘verschrikkelijke dagen’). Dat bleek al snel, want we kregen tijdens de preek Hebreeuwse les. Dáárvan heb ik dus niet veel van onthouden. Maar we kregen wel een mooie boodschap voorgeschoteld over Grote Verzoendag. Die volgt op die ‘verschrikkelijke’ (of ‘ontzagwekkende’) dagen. Tijdens die dagen is het de bedoeling dat de Israëlieten hun zonden overdenken, en zo veel mogelijk in orde maken met hun medemensen. En dán volgt de meest ernstige dag van het hele Joodse jaar: Yom Kippoer. Tijdens deze grote verzoendag wordt een bok geslacht en een andere de woestijn ingestuurd. Je kunt dit nalezen in Leviticus 23:23-32. Om dit blog een beetje binnen de perken te houden, volsta ik verder met de opmerking dat de spreker zei dat de Here Jezus in feite het offer van die beide bokken heeft volbracht. Om voor eens en altijd voor onze zonden te boeten en de zonden wég te doen. Wat een genade als we dat mogen zien en beleven!
Blessings,
Kortjakje