In de samenkomst van afgelopen zondag werden vijf mensen gedoopt. Kortjakje doet ons verslag van de preek. Die ging volgens haar over dopen (meervoud).
Pinksteren gaat door
We liepen afgelopen zondag een beetje vooruit op Pinksteren. Niks erg, want de allereerste Pinksterdag ligt al zo’n 2000 jaren achter ons, en dat feest gaat nog steeds dóór!
We lazen een paar verzen uit Handelingen 2. Petrus had een preek gehouden waar de toehoorders van onder de indruk waren. Zij zagen in dat zij gezondigd hadden. En zij wilden daar graag van af. “Wat moeten wij doen?”, vroegen ze aan Petrus. Het antwoord daarop was klip en klaar: “Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen” (vs.38).
Zonder poespas
Aan de doop wordt hier dus ook de belofte van de heilige Geest verbonden. De spreker riep degenen die deze ochtend gedoopt zouden worden dan ook op die Geest te verwachten. Als je daar in het water bent ondergedompeld, wordt er onder handoplegging voor je gebeden voor het ontvangen van de heilige Geest. Eenvoudig gelovend, en – even in míjn woorden: – zonder ‘poespas’.
Dit laatste moet ik even uitleggen misschien. Anders zouden sommige lezers er zich wellicht aan storen. Volgens het Genootschap Onze Taal betekent de uitdrukking ‘Wat een poespas!’ zoiets als: ‘wat een (onnodig ingewikkeld) gedoe’, ‘wat een rare vertoning’, ‘wat een drukte om niets’ of ‘wat worden er veel woorden gebruikt voor een eenvoudige zaak’.
En ja, zo kwam het op mij ook over: als een eenvoudige zaak, die je niet nodeloos ingewikkeld moet maken. Gewoon doen wat ons in de Bijbel wordt voorgedaan. En verwachten en bidden. Zonder poespas dus.
Vrucht(en) en gaven
Toch kan er volgens sommigen wel enige ‘poespas’ ontstaan als de Geest eenmaal is ontvangen. Maar die uitdrukking is dan voor hún rekening. Wie wil God de heilige Geest ervan beschuldigen dat Hij ‘onnodig ingewikkeld’ doet? En ja, sommigen kunnen het een ‘rare vertoning’ vinden. Niet voor niets dachten de omstanders in Petrus’ tijd dat de leerlingen teveel alcohol genuttigd hadden. En ook nu nog kunnen sommige gaven van de Geest ons ‘normale’ verwachtingspatroon doorbreken. Maar er zijn ook gaven die heel gewoon en rustig tot uitdrukking komen. Kijk maar eens in de gavenlijsten die de spreker op zijn laatste slide liet zien (gepubliceerd op het prikbord van churchbook.christengemeente.nl). Je kunt die ook nalezen in Romeinen 12 en 1 Korintiërs 12. En de vrucht(en) van de Geest vind je in Galaten 5:22. Over karaktervorming gesproken! “Om dat te ontvangen geef je graag je eigen leven op”, zei de spreker. En daar heb ik niks tegenin te brengen.
Blessings,
Kortjakje