Over één en hetzelfde bouwwerk kan de ene mens juichen en de ander huilen. Dat, en nog wat meer, leerde Kortjakje afgelopen zondag van de preek.
Is de tempel een gebouw?
De preek ging over de herbouw van de tempel in Jeruzalem. We lazen Ezra 3:10-13. Jaren nadat die nare Babyloniërs het eerste tempelgebouw vernietigd hadden, bouwde een restje Israëlieten het weer op. Minder mooi en indrukwekkend dan de vroegere tempel, maar toch weer een huis waarin God kon wonen. Vreugde! Maar ook tranen omdat de oude heerlijkheid groter was.
De tempel: gemeente en gelovige
Maar de profeet Haggaï (2:10) profeteert in diezelfde tijd dat de heerlijkheid van de nieuwe tempel gróter zal zijn dan tevoren. Hoe kan dat? Omdat Haggaï méér ziet dan de mensen op dat moment aan kunnen. En misschien begreep hij het zelf ook wel niet (zei mijn opa). Het gaat bij de tempel niet om het gebouw, maar om Wie erin woont. En in het Nieuwe Testament lezen we dat de christelijke gemeente een tempel voor God is. En op andere plaatsen gaat het zelfs over jou en mij, individuele gelovigen. Wij zijn tempels voor God!
‘Wij zijn tempels voor God’. Moet je hierover juichen of huilen?
Mooi vind ik, dat niet ík die heerlijkheid hoef te bewerkstelligen. Als ik me voor Hem openstel, is Híj het in mij. Heerlijk!
Blessings,
Kortjakje