Kortjakje dwaalt deze week al af voordat zij goed en wel begonnen is iets over de preek te schrijven. Gelukkig pakt ze al snel de juiste draad op.
Spelen
Toen ik vroeger bij een vriendinnetje ging spelen, mocht ik weleens blijven eten. Heel leuk was dat, want het eten was daar altijd heerlijk. Vaak aten we dan iets dat niet echt gezond was, en misschien ook niet tot zegen voor ons lichaam, maar daar stond ik toen niet bij stil. Bij het bidden waren er altijd die standaardwoorden: “Here, zegen deze spijze, amen.” Dat waren woorden die ik thuis nooit hoorde. Daar baden we gewoon: “Here, wilt U het eten dat voor mij staat zegenen, in Jezus’ naam, amen.” Tenminste, dat was voor mij gewoon. Goed, ik dwaal even af, maar wat ik toen leerde over bidden bij het eten helpt me nu beter te begrijpen wat de spreker bedoelde over de spijs die Jezus ons aanbiedt.
De Spijs die Jezus aanbiedt
De reden dat ik hierover begin, is omdat de spreker sprak over de spijs die Jezus aanbiedt. In Johannes 6:55 staat namelijk: “Want mijn vlees is ware spijs en mijn bloed is ware drank.” Met andere woorden: wij mogen van Jezus eten en drinken, in geestelijke zin. Even in makkelijke taal: het voedsel dat de Bijbel ons voorhoudt, is het voedsel van Jezus zelf.
Wat een offer is dat!
Jezus centraal in je leven
De mensen die Jezus aanhoorden, begrepen Hem niet en vonden Zijn woorden “hard”. De spreker legde ons uit dat hiermee bedoeld werd dat we Jezus werkelijk centraal mogen stellen in ons leven. In Romeinen 14:17-18 wordt dat nog duidelijk benadrukt. Paulus schrijft daar dat het Koninkrijk van God niet draait om eten of drinken, maar om rechtvaardigheid, vrede en blijdschap door de Heilige Geest. In die context gaat het om het rekening houden met elkaar en het zich onthouden van dingen die een ander aanstoot kunnen geven.
Voor mij persoonlijk betekent dat dat ik mag leren om meer vanuit die houding te leven, misschien wat vaker de Bijbel te openen, of iets gastvrijer te zijn naar mijn buurvrouw. Het gaat er niet om wat ik eet of laat, maar om hoe ik leef in liefde en vrede met anderen. Daar heb ik nog veel van te leren.
Diepere kern van vasten
Het zal je vast niet zijn ontgaan dat de preek over vasten ging. Vasten heb ik nog nooit gedaan. En waarom zou ik dat doen? Dacht ik vastberaden. Ik heb helemaal geen problemen met eten, en al helemaal niet met drinken. Oké, nu vlieg ik uit de bocht.
Uit de preek heb ik geleerd dat er wél wat voor te zeggen valt en dat ik het misschien toch eens een kans moet geven. Daarbij werd Jesaja 58 aangehaald.
De spreker zei: “Vasten heeft te maken met de boeien van goddeloosheid los te maken (…) en de banden van het juk te verbreken, zodat Gods zegen weer tot je door kan dringen.” Bovendien leer je door te vasten uit te reiken naar de ander. Maar ik denk dat hij niet bedoelde dat je door het vasten op zichzelf de boeien verbreekt. Uit de Bijbel begrijp ik dat God vooral waarde hecht aan een oprechte geestelijke houding, meer dan aan het vasten zelf.
Dat raakte me. Vasten draait niet om het overslaan van maaltijden, maar om het loslaten van alles wat ons van God verwijdert. Het helpt ons Zijn zegen toe te laten en ons hart te openen voor de ander. Zo gaat het voor mij opnieuw om mijn buurvrouw en om mezelf. Nu wil ik niet iedereen aanmoedigen om al zijn maaltijden over te slaan, integendeel. Het gaat er volgens mij vooral om dat we ons meer tot Hem richten en ons hart bij Hem mogen luchten. Dat is genade.
Niet alleen wat je laat, maar wat je geeft
Kortom, vasten is geen doel op zich. Het is een middel om dichter bij God te komen en liefdevol uit te reiken naar anderen. Zo leer ik stap voor stap dat vasten niet alleen gaat over wat je laat, maar over wat je geeft.
Blessings,
Kortjakje.